Zachte dromen zijn hier van gevormd. Ook al zijn ze onecht. Wie ben ik om er niet mee eens te zijn. Reis de wereld in je zelf rond via je 9 zintuigen Iedereen is op zoek naar iets. Iets in zich zelf of andere Sommige willen je gebruiken Sommige wil jij gebruiken Sommige willen je misbruiken Sommige wil jij misbruiken Ik ga mezelf gebruiken en misbruiken Ik ga in mijn dromen zitten langs mijn 9 zintuigen Tot dat ze weer zacht zijn en echt zijn Ook al is het niet de echte wereld
Toen ik een tijdje in therapie zat ( stabiliserende dagbehandeling). Leek het de therapeuten verstandig om medicatie er bij te gebruiken . Ik was het zelf er niet zo mee eens wou het liever zelf doen zonder medicatie. En was ook bang dat ik er verslaafd aan zou raken. Ik heb ook al meerde verslavingen gehad. Maar ze vonden het toch goed als ik eens met een psychiater er over ging praten. Naar het gesprek met de psychiater toch besloten om het te proberen. De medicatie die hij voor zou schrijven waren niet verslavend. (wat dus niet klopte zoals je straks verder leest). Maar moest ze wel volgens het recept gebruiken. Het ging eerst om flurazepam 15 mg 1 voor het slapen en citalopram 10 mg voor overdag. Had naar twee weken weer een gesprek met de psychiater. En het werkte niet goed dus ging die het verhogen naar 30 mg flurazepam en 20 mg citalopram. Maar ik merkte er nog steeds niks van kon nog steeds niet slapen en als ik sliep had ik erge nachtmerries. En bleef erg down dus werd het weer verhoogt. Moest 2 keer per dag 20 mg citalopram gebruiken en avonds 1 keer flurazepam van 30 mg. En kreeg dan voor de nacht ook nog medazepam van 10 mg er bij. Ik begon wel te merken dat ik wat rustiger werd maar dat was ook het enige. En op dagen dat ik me wat slechter voelde ging ik ook meer gebruiken in plaats van 1 naar 2. Omdat ik erg down bleef en onrustig werden de medicaties weer aangepast citalopram bleef het zelfde maar kreeg er dan voor overdag oxazepam 10 mg en10 mg quetiapine bij. En voor de nacht werd de flurazepam verhoogt naar 2 per nacht en de medazepam werd vervangen door temazepam 20 mg. En kreeg voor de nacht merries topamax 25 mg. We waren onderhand al een jaar verder en de medicatie werd maar aangepast maar bleef telkens wel medicatie krijgen die onder de benzodiazepinen vielen. En die zijn zeker wel verslavend. Afhankelijkheid van dat soort medicijnen treed meestal naar 3 maanden op en ik zat er al een jaar aan. En ze bleven het maar aanpassen. Ik ging me steeds slechter voelen en hield me steeds minder aan de recepten. Verdubbelde het vaak en ging de recepten van de psychiater ook vervalsen/veranderen zodat ik meer van de apotheker kreeg. ik zal niet al de veranderingen opschrijven maar zal hier onder een lijst maken met de medicatie die ik in twee jaar kreeg:
Naar twee en een half jaar liep het echt uit de hand. Begon steeds meer te gebruiken en sommige medicijnen begon ik ook te snuiven zodat het effect beter was (dat dacht ik). Ging medicijnen ruilen met andere kocht medicijnen en vervalste recepten van de psychiater. Kreeg ook steeds meer lichamelijke klachten en werd steeds waziger in mijn hoofd . Het werd ook een manier om mezelf te straffen en voelde steeds minder. Het voordeel was wel dat ik het automutileren beter onder controle kreeg. Het rare was dat ik zelf begon te denken dat het beter ging. En dat ik kon stoppen wanneer ik wou. Ik naam soms wel rond de honderd pillen per dag. Mijn therapeuten en psychiater hadden door dat ondanks de nieuwe therapie het niet beter ging (zat toen al in schematherapie deeltijd). En werd overgeplaatst naar een andere locatie en ging daar weer naar stabiliserende dagbehandeling . Naar een tijd kreeg ik door dat ik niet meer zonder kon. Lichamelijk kon ik het ook niet meer aan kon niet meer goed zien last van hoofd pijn bloed spugen enz.. En heb het toen ook aan gegeven aan de psychiater hoe ik het gebruikte en wat en de hoeveelheid. Die schrok er best van en hebben toen besloten om een afbouw schema te maken. Maar ik was al zover heen dat het niet werkte. Het automutileren werd ook weer erger Naar meerdere gesprekken met mijn hoofdbehandelaar werd ik opgenomen in een kliniek. En heb daar bijna 3 maanden gezetten. De eerste 2 weken waren het ergst maar daarna ging het langzaam beter. Ik zal later nog een keer wat uitgebreider daar over in gaan. heb het nu 5 weken onder controle gebruik nog wel medicijnen:
diazepam
clonazepam
olanzapine
Maar heb het wel onder controle en hoop dat ik over een tijdje helemaal zonder kan. Dit is een schilderij wat ik heb gemaakt ter afsluiting van die periode:
(c) copyright tfj
Kwaa therapie gaat het ook goed. Zit weer in de stabiliserende dagbehandeling en sta op de wacht lijst van mbt(mentalization-based treatment) en traumatherapie Ik heb nog steeds last met slapen en nachtmerries. En zie nog steeds dingen voor me van het verleden. Maar ik heb goeie hoop dat het met de vervolg therapieën zal verbeteren.
Dit heb ik nog geschreven toen ik aan het detoxen was:
Altijd weer die afhankelijkheid van die shit Het kalmerende effect o zo heerlijk Maar neem ik het niet dan sta ik te trillen Slaap ik niet of zie dingen, als ik slaap De ergste nachtmerries die er maar zijn En dan de schrik van het waker worden Dan maar weer wat pillen zo kalmerend Maar diep van binnen toch dat verdriet van dit wil ik niet De pillen verzachten de pijn maar daar door verlies ik de strijd Ze nemen mijn leven over dat is een feit Maar nu ik het weet win ik de strijd Maar als ik mijn ogen sluit Voor de pijn er buiten Mijn ziel gaat dan naar binnen En ik voel de schaamte de schuld in me Ik zie de dingen die ik deed Diep in me Maar ik weet diep van binnen Dat ik dit gevecht alleen met mijn ziel kan winnen
Deze tekst heb ik gemaakt bij een schilderij wat ik heb gemaakt. Op het schilderij is de tekst in het Latijns. Heb er later ook een Engelse verzie van gemaakt heb het wel wat aan gepast :
As i walked up the mountain of faith.
The flames came closer, to pull me to the place i deserve.
For i have sinned and lied.
The river flows with the blood of those i have hurt.
As my last deed on this cursed earth.
I will offer you my heart at the tree of life.
So my soul can finally find peace.
(c) copyright tfj
Dit is het schilderij:
Dit is de Latijnse tekst op het schilderij met de Engelse vertaling er onder in het klein :
Sicut ambulavit ascendit in montem fidei.
As i walked up the mountain of faith.
Effundebatur flamma venit propius, ad detrahendum me usque ad locum mereor.
The flames come closer to pull me to the place i deserve.
Ben je alleen als je alleen bent. Of ben je alleen in een groep. Kan je alleen zijn als je allemaal mensen contacten om je hen hebt. Is eenzaamheid een gevoel een observatie van alles om je heen? Een kluizenaar iemand die helemaal op zich zelf leeft kan ziels gelukkig zijn. Iemand in een grootte groep met vele contractanten kan zich ziels ongelukkig voelen . Is echte eenzaamheid de wanhoop voor echte vriendschap? Of is eenzaamheid de herinnering van wat je had en wat je bent verloren. Wat je nooit meer zult vinden in het leven. Soms is eenzaamheid een goede plaats om even te verblijven. Maar een slechte plek om lang te blijven. Het is een plek waar je naar lange tijd geen weg meer uit terug vind.
Mensen beschrijven het vaak als een gevoel. Dat niet te beschrijven is in woorden . Wat je niet met een pen op papier kan zetten. Het enige gevoel wat ze op dat moment kennen. Als je het zo beschrijft gaat het over is het niet blijvend. Maar wat als het niet over gaat een jaren blijft sudderen. Het gevoel dat je alleen op de wereld bent ook al ben je in een groep of alleen als kluizenaar . Een gevoel vol pijn en verdriet en toch zo verdovend en leeg. Geen warmte, liefde dat is wat men dan het meest mist. Het stil staan. De bladeren vallen en groeien weer aan de bomen. De maan komt op als de zon verdwijnt iedere dag weer. Je staat in het donker doelloos en alleen. Met niemand om je heen niemand die om je geeft.
Maar je hebt altijd nog je zelf dus ben je niet helemaal alleen. Maar als je niet om je zelf geeft niet van je zelf houd, als je van je zelf walgt. Je zelf geen warmte kan geven, nog geen tien seconde in de spiegel kan kijken. Dan ben je pas echt alleen, dan ben je echt eenzaam. Zou je dan bereid zijn om je leven weg te geven?
Ik vecht nu al een tijd tegen automutilatieof zelfbeschadiging. Ongeveer 3 jaar geleden begon ik er mee. Eerst waren het er maar een paar sneetjes maar al snel werd het steeds meer. In het begin snee ik alleen in mijn armen maar later ook op andere plekken omdat er op mijn armen geen ruimte meer was. Naar een jaar zat mijn hele lichaam onder de sneeën en littekens. Het hielp bij mij vooral bij drie dingen:
Om iets te voelen
Om me zelf te straffen
Om de pijn die ik in me heb te bestrijden
Door de pijn van het snijden of steken voelde ik iets en ik strafte mezelf dan ook met de pijn en de littekens. Met het bloed wat er uit kwam had ik het idee dat ook de pijn die in me zit er uit kwam. Helaas help het maar even waar door ik steeds vaker en dieper ging snijden. Op het laatst ging het zover dat ik stuken huid ging weg snijden, Of kwam ik in een cirkelredenering terecht met mezelf. Ik werd boos op mezelf omdat ik weer had geautomutileerd en ging mezelf dan weer straffen door weer te snijden. En zo was de cirkel weer rond. Op het laatst was het gewoon een verslaving. Veel mensen zien het niet als een verslaving. Maar als je lang automutileert wordt het zeker een verslaving. Gelukkig heb ik de cirkel door therapie kunnen door breken En heb het nu al 4 maanden helemaal niet gedaan Het was zeker niet makkelijk om te stoppen maar als je het echt wil en hulp er bij accepteert kan het wel. Afleiding en de diepere redenen te zoeken waarom ik het deed heeft mij geholpen Wat ook heeft geholpen is schrijven en tekenen Dit is een tekst die ik er over heb geschreven:
Cuttingthepain away
I hurt my self today.
So the feelings go away.
I focus on the pain.
The knife makes a cut in my skin.
While the blood flows from the cut.
It takes the feelings away.
The only thing i feel is the pain.
My head is empty.
No feelings, No thoughts.
But then it comes back.
The feelings, the thoughts.
The real pain.
Why must i feel this way.
I just want a peaceful day.
(c) copyright tfj
En dit is een schilderij wat ik er over heb gemaakt:
in my mind
(c) copyright tfj
Als je last hebt van automutilatie. Zoek dan hulp het verdwijnt niet van zelf. Ook al denk je dat je het zelf wel kan of dat je er zo mee kan stoppen.
Ik wil deze blog gebruiken om mijn gedachten en gevoelens te delen Ik heb wat psychische problemen waarvoor ik ook therapieen volg Éen van de opdracht is een dag boek bij houden ze noemen het een white book Maar dat is voor mij zelf Maar het leek me ook wel goed/interessant om bepaalde gedachten te delen op deze manier. Schrijf graag en maak schilderijen die ik hier wil delen. En misschien kunnen sommige personen er wat herkenning in vinden en er wat aan hebben Ik voel mezelf namelijk vaak onbegrepen en weet dat er meer mensen zijn die zich zo voelen En ben ook erg benieuwd wat andere er van vinden Hier wil ik mijn gedachten dan ook delen vandaar de titel voor mijn blog
