Ik verlies het gevecht in mij.
De duisternis krijgt steeds meer grip.
Het licht verdwijnt in het gat waar eerst mijn ziel zat.
Het slokt het op het verzwelgt het.
Het wordt steeds donkerder.
Mijn ziel is weg is achter gebleven.
De laatste keer dat ik daar was.
Wat terug is gekomen is een leeg omhulsel Van wat eerst was.
Maar de pijn en duisternis is wel mee terug gekomen.
Nu ben ik een omhulsel van duisternis en pijn.
Waar in het licht steeds meer verdwijnt.
Het laatste stipje is bijna gedoofd.
Waar kan ik nog heen.
Begraaf me maar in de koude aarde waar ik eeuwig kan liggen.
De hel wil me niet de hemel heeft me verstoten.
Laat me daar maar liggen voor eeuwig en altijd in de duisternis in de grond.
(c) TFJ Kuipers
(c) TFJ Kuipers
dit schilderij hoort bij de tekst:
(c)TFJ Kuipers |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten