kliniek

Ik Heb 3 maanden in een kliniek gezetten van het ggz.
Omdat ik te lang aan de benzodiazepines zat en het afbouwen niet wou lukken.
En omdat ik  ook meer psychische en lichamelijke klachten kreeg.
De eerste weken waren echt verschrikkelijk.
Naar twee dagen had een arts daar bepaalt dat ik geen medicatie meer mocht.
Terwijl de afspraak was om afbouwen. 
Ik vloog de zelfde dag nog letter tegen de muren op.
Krapte me zelf helemaal open overal bloed en ik kon niet meer helder denken.
Het was zo erg dat ik naar het ziekenhuis moest voor mijn hart en wonden. 
De verplegen besloot toen ook contact met mijn eigen arts/psychiater op te nemen  die ik daar had.
En die kwam de zelfde middag nog.
Naar een gesprek met hem hebben we besloten om gewoon verder te gaan met afbouwen.
En dat werkt gelukkig goed.
We hebben het toen  op een zo snel mogelijke manier afgebouwd.
Maar ik vond het niet prettig in de kliniek het personeel was wel goed en aardig en behulpzaam.
Maar de eerste 3 weken als ik naar buiten wou om bijvoorbeeld een pakje shag te halen moest er iemand van de verpleging me.
Na drie weken weert dat gelukkig minder.
En moest ik eerst aangeven wat ik ging doen en hoe ik me voelde.
En als ik me goed voelde en in de buurt bleef mocht ik alleen.
Kreeg dan wel een tijd me.
Een de paar weken later mocht ik helemaal zonder verpleging naar buiten als ik maar aan gaaf wat ik ging doen.
En ik had geen weekend verloven en dan duurt de tijd daar erg lang.
De meeste cliënten gaan met weekend verlof dan is het daar erg rustig.
alleen de laatste week kreeg ik weekend verlof.
Het aparte is dat je ook dan weer moet wenen om thuis te zijn .
Wat ik ook apart vond is het eten als het eten tijd is.
Staan alle cliënte in een rij je naam wordt opgeroepen en je pakt je dienblad en gaat aan tafel zitten.
Als het eten op is ga je weer in de rij om het terug te brengen.
En met de standerd medicatie is het net zo sta je met ze allen in de rij te wachten tot je aan de beurt bent.
En wat me ook op viel in de kliniek is dat cliënten niet echt over hun problemen praten.
Het lijkt er op dat je je tijd uitzit.
Op de deeltijdbehandeling heb je het juist over je problemen en hier niet
Dat was wel fijn aan de ene kant maar had toch het gevoel dat ik wat stil stond.
Maar toch had ik het gevoel dat ik gevangen zat alle beperkingen die je hebt er is zo'n stuk van je vrijheid weg.
maar al met al heeft het wel geholpen heb er nieuwe mensen ontmoet met erg boeiende verhalen.
Een denk nu heel anders over kliniek opname.
Dacht altijd dat op zulke afdeling hele rare mensen zaten.
Nu weet ik dat het net zulke mensen als iedereen zijn maar gewoon er even niet uit kommen.
Denk dat het een goede zaak is dat er dit soort plekken bestaan.
Het heeft mij in ieder geval geholpen. 
hier onder een tekst en tekening die ik in de kliniek heb gemaakt:

gevangen

Waar ik ook heen ga
Zit ik altijd gevangen
Gevangen in mij zelf
En nu gevangen in een kliniek
Mijn leven is net een gevangenis
Zwaar,heel hard en erg droevig
Mijn lichaam roept elke dag luid
Als je éénmaal gevangen zit kom je er dan nog uit?

 (c) copyright tfj 

 

 

 (c) copyright tfj