Het was een lange dag aan
de voet van de heuvel.
Ze stierf aan een gebroken
hart.
Ze vertelde dat ik in het
verleden leefde.
Maar het verleden is het
enige wat ik nog heb.
Ik drink uit een gebroken
glas.
Ik liep de hele dag verder
tot die ten einde kwam.
Alleen maar om de laatste
zonnen stralen op te vangen
Ik staak handen uit naar
boven en draaide mijn ogen naar de hemel
Ik ben alleen en ik wil
nooit alleen zijn
Nu moet ik de kou alleen
trotseren
Ik stak mijn hand in het
licht en zag de dood.
En ik wist dat het aan mij
te verwijten was
Mijn god nu is het mijn
tijd op te sterven.
Maar het maakt niet uit ik
wil niet alleen leven
(c)TFJ Kuipers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten