Rivieren van bloed stromen
uit de punt van de berg.
Langzaam naar benende.
Langs de oever groeien
rode rozen.
De mooiste ooit gezien.
De rivieren vormen beekjes
rode beekjes.
Niet van water maar van
bloed.
Het bloed komt uit mijn
aders.
Maar ik vind het niet erg.
Want ik lig langs de
oevers tussen de rode rozen.
Ik wou dat ik hier eeuwig
kon blijven liggen.
Ik wou dat ik meer bloed
kon geven aan de berg.
Maar als ik meer geef zal
ik in een oneindige slaap vallen.
Onder deze mooie sterren
en nooit meer waker worden.
Dan zal ik slapen in mijn
eigen bloed.
Tot ik helemaal ben
verwelkt een terug kom als een rode roze.
(c)TFJ Kuipers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten