Begraaf me zachtjes in de
baarmoeder van de aarde.
Ik geef dit deel van mij voor
jou.
Zand regent naar beneden
terwijl ik hier lig.
In mijn handen rare bloemen.
In een graf in bloei.
liggend in een gat en weet
niet of ik kan worden gered.
Zie mijn hart versierd het
graf
Je weet niet wie ze
dachten te worden
Kijk nu naar me een man
die zich zelf niet kan zijn.
Neer in het gat een ze
legen de stenen goed op hun plaats.
Ik heb van de zon gegeten
zo mijn smaak is verbrand.
Ik ben schuldig mezelf
tegen de tanden te schoppen.
Ik zal niet meer spreken
over mijn gevoelens hier bende.
Ik wil graag vliegen maar
mijn vleugels zijn geweigerd.
(c)TFJ Kuipers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten