eenzaamheid

Ben je alleen als je alleen bent.
Of ben je alleen in een groep.
Kan je alleen zijn als je allemaal mensen contacten om je hen hebt. 
Is eenzaamheid een gevoel een observatie van alles om je heen?
Een kluizenaar iemand die helemaal op zich zelf leeft kan ziels gelukkig zijn.
Iemand in een grootte groep met vele contractanten kan zich ziels ongelukkig voelen .
Is echte eenzaamheid de wanhoop voor echte vriendschap?
Of is eenzaamheid de herinnering van wat je had en wat je bent verloren.
Wat je nooit meer zult vinden in het leven.
Soms is eenzaamheid een goede plaats om even te verblijven.
Maar een slechte plek om lang te blijven.
Het is een plek waar je naar  lange tijd geen weg meer uit terug vind.

Mensen beschrijven het vaak als een gevoel.
Dat niet te beschrijven is in woorden .
Wat je niet met een pen op papier kan zetten.
Het enige gevoel wat ze op dat moment kennen.
Als je het zo beschrijft gaat het over is het niet blijvend.
Maar wat als het niet over gaat een jaren blijft sudderen.
Het gevoel dat je alleen op de wereld bent ook al ben je in een groep of  alleen als kluizenaar .
Een gevoel vol pijn en verdriet en toch zo verdovend en leeg.
Geen warmte, liefde dat is wat men dan het meest mist.
Het stil staan.
De bladeren vallen en groeien weer aan de bomen.
De maan komt op als de zon verdwijnt iedere dag weer.
Je staat in het donker doelloos en alleen.
Met niemand om je heen niemand die om je geeft.

Maar je hebt altijd nog je zelf dus ben je niet helemaal alleen.
Maar als je niet om je zelf geeft niet van je zelf houd, als je van je zelf walgt.
Je zelf geen warmte kan geven, nog geen tien seconde in de spiegel kan kijken.
Dan ben je pas echt alleen, dan ben je echt eenzaam.
Zou je dan bereid zijn om je leven weg te geven?