Samen zijn

Mia neemt de lange weg naar huis.

En we ontmoeten elkaar in een veld met stenen.

Ze zegt ik weet niet hoe ik me voel.

Mijn lichaam voelt koud en mijn darmen als staal.

Ik voel me als een frankenstein.

Wachtend op een schok die me weer tot leven brengt.

Maar ik wil geen tijd meer verspillen.

wachten op de bliksem dat die me raakt.

Onder de betonnen hemel.

legt Mia haar hand in de mijne.

Ze zegt het leven is een spel dat we horen te verliezen.

Maar als jij je vast houd aan mij hou ik me vast aan jou.

Want ik ben een prinses in een toren hoog.

Wachtend op een kus die me weer tot leven brengt.

Maar ik wil geen tijd meer verspillen.

Wachtend op een andere jongen. 

(c)TFJ Kuipers