Ik steek het mes in mijn arm.
Het is het enige wat de pijn stopt.
De pijn die gemaakt is door alles wat
ik heb mee gemaakt in het leven.
Het eindigt nooit.
De pijn vreet zich een weg naar binnen.
Naar mijn ziel de kern van mijn
bestaan.
De pijn gaat maar door.
Ik schreeuw totdat mijn aderen in
storten.
ik heb lang gewacht maar mijn tijd is
verstreken.
Ik ben als laatste achter gebleven.
Je kan niet stoppen wat je zelf niet
hebt gecreëerd.
Mijn toekomst lijkt wel mijn verleden.
ik heb geen keus meer.
Trek me weer bij elkaar of scheur het
huid van mijn lichaam
Laat me dan in stukken achter en laat
me dan met rust
Vertel me dat de realiteit beter is dan
de droom
Ik heb het onder vonden op de harde
manier
Niets is wat het lijkt
(c) copyright tfj
Geen opmerkingen:
Een reactie posten